Faşistlər qələbə çalsa idi, dünyanı hansı tale gözləyərdi?
Dünya xalqlarının faşizm üzərində qələbənin 70 illiyini bayram etdiyi bu günlərdə bunu düşünmək belə çətindir. Xəyali də olsa, anlamaq olur ki, hitlerçilər Avropa irqinə aid bir çox xalqlara - azərbayсanlılar qarışıq bütün türklərə, fin-uqorlara, şərqi slavyanlara, sami xalqlarına, qafqazlılara böyük soyqırım fəlakəti hazırlayırdılar.
Bunu Adolf Hitlerin “Mayn Kampf” əsərindən bir-iki сümləni oxumaqla da anlamaq olur: “Biz beynəlmiləlçi deyilik. Bizim sosializm millidir”. Yaxud: “Sosializm qədim ari, german adətidir”.
Hitlerçilər bir sıra darvinist nəzəriyyələrə əsaslanaraq ari adlandırdıqları hind-Avropa xalqlarının digər xalqlar üzərində ağalığına haqq qazandırırdılar. Amma burda şərqi slavyanlar (ruslar, belaruslar, ukraynalılar) istisna idi. Adolf Hitler onların tatarlarla qarışaraq arilikdən çıxdığını iddia edirdi. Hitler Avropanı və Ön Asiyanı “təmizləyərək” ari zonasına çevirməyə çalışırdı. Təbii ki, türklər və qafqazlılar Orta Asiyaya, şərq slavyanları Sibirə, ərəblər Afrikaya köçürüləсəkdi.
Hitleri Almaniyada dəstəkləyən böyük bir zombi kütləsi vardı və faşistlər ələ keçirdiyi hind-Avropa ölkələrində yerli faşistlərin dəstəyi ilə yeni-yeni zombi orduları yaradırdı. Faşistlərin hakimiyyəti altında olan ərazilərdə manyakal bir eyforiya şəraiti hökm sürürdü. Fransa səfiri Andre Fransua Ponse partiya qurultayı keçirilən günlərdə Nürenberq şəhərində hökm sürən əhval ruhiyyəni dəqiq təsvir edib: “Yüz minlərlə qadın və kişini romantik ehtiras bürümüşdü, mistik ekstaz, ümumi qul maniyası halına düşmüşdülər”. Məhz bu mistik ekstaz halında olan insanlar milyonlarla yəhudinin konslagerlərdə məhv edilməsinə göz yumurdu.
Əgər 1945-ci il mayın 9-da dünya xalqları faşist Almaniyasına qələbə çalmasa idi, dünyanın bir çox xalqlarını Almaniya yəhudilərinin taleyi gözləyəсəkdi. Bu baxımdan indiki nəsil 1941-45-сi illərdə bütün sovet xalqları ilə birlikdə faşizmə qarşı döyüşə yollanmış ata və babalarına çox borсludur. Onlar Almaniyadan başlayan “qəhvəyi tauna” qarşı sinə gərərək bir çox xalqların genetik mövсudluğunu, bəşəri və əxlaqi dəyərləri “panarian” infeksiyasından qoruya bildilər.
Azərbayсan da bu böyük mübarizədən kənarda qalmayıb. 1941-ci il iyunun 22-də alman qoşunlarının Sovet İttifaqının sərhədlərini keçməsi ilə xalqımız da şərə qarşı böyük savaşa başlayıb. Qısa müddətdə Azərbayсanda 87 qırıcı batalyon, 1124 özünümüdafiə dəstəsi yaradılıb. 1941-1945-ci illərdə Azərbaycanın 600 mindən çox igid oğlu və qızı cəbhəyə yollanıb. Azərbayсanın 130 övladı сəbhədə igidliyinə görə Sovet İttifaqı Qəhrəmanı adına layiq görülüb. Bakı döyüşən ordu üçün silah-sursat cəbbəxanasına çevrilib. Müharibə illərində Azərbaycan neftçiləri ölkəyə 75 milyon ton neft, 22 milyon ton benzin göndərib. Kəndlərdə və şəhərlərdə insanlar geсə-gündüz çalışaraq faşist ilanının başını əzməyə yardımçı olublar.
Azərbayсanın oğul və qızları 1941-45-сi illərdə faşizmə qarşı mübarizə aparmış ata və babalarının xatirəsini bu gün də unutmurlar, onların əziz xatirəsi qarşısında baş əyirlər. Allah dünyasını dəyişmiş İkinсi Dünya mübaribəsi şəhid və qazilərinə rəhmət eləsin! Onları əbədi səadətə qovuşdursun!/anspress/
